Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΑΠΟΦΑΣΗ της 2ης ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τρόικα, το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ, εξαπέλυσε τους προηγούμενους μήνες μια τεράστια επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των κατακτήσεων της. Ποτέ άλλοτε δεν έχουν χτυπηθεί τόσο βάρβαρα οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές και όλα τα εργατικά δικαιώματα.
Όλες αυτές οι επιθέσεις όχι μόνο δεν έβγαλαν την οικονομία από την κρίση αλλά αντίθετα την βούλιαξαν ακόμη περισσότερο στην ύφεση. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί αγγίζοντας το 1.000.000 ανέργους, οι τόκοι που πληρώνει το ελληνικό κράτος στους τραπεζίτες, αυξάνονται κάθε χρόνο και περισσότερο. Οι στόχοι δεν καλύπτονται, το έλλειμμα εκτινάσσεται κάθε μέρα και πλέον αρχίζουν να ομολογούν ότι τα μέτρα θα κρατήσουν όχι μέχρι το 2012 αλλά τουλάχιστον για μία δεκαετία. Η κυβέρνηση έχει αποτύχει και αντί να το ομολογήσει, προετοιμάζεται για ένα νέο μνημόνιο σε βάρος των εργαζόμενων, για να βάλει εκ νέου στο στόχαστρο τους μισθούς, τις συντάξεις, τις συλλογικές συμβάσεις όλων των εργαζόμενων αρχίζοντας από τις ΔΕΚΟ.

Όσες ψεύτικες δικαιολογίες και αν πρόβαλε η κυβερνητική προπαγάνδα, η κυβέρνηση εισέπραξε σαν απάντηση το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα από την μεταπολίτευση με αποκορύφωμα την πανεργατική απεργία στις 5 Μάη. Επτά πανεργατικές απεργίες μέσα σε επτά μήνες ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης που έδειξε ξεκάθαρα την αποφασιστικότητα της απέναντι στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου: Δεν θα περάσουν.
Σήμερα η κυβέρνηση συνεχίζει την υλοποίηση των επιταγών του Μνημόνιου βάζοντας μπροστά το χτύπημα επιμέρους κομματιών της εργατικής τάξης προσπαθώντας να απομονώσει κάθε κλάδο ξεχωριστά, για να μην υπάρξει νέα πανεργατική κλιμάκωση και γενίκευση. Τώρα στο στόχαστρο είναι ο ΟΣΕ, και ακολουθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες, η ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, οι τράπεζες κλπ. Τα ψέματα των υπουργών για τους «υψηλούς μισθούς και τα παρανοϊκά δικαιώματα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ» είναι ο τρόπος για να απομονώσουν τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ από την υπόλοιπη εργατική τάξη έτσι ώστε αφού εξασφαλίσουν το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων στα πιο δυνατά κομμάτια, να συνεχίσουν με όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η πολιτική αφήνει λυμένα τα χέρια των αφεντικών για μια συστηματική προσπάθεια διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων και εκτίναξης των απολύσεων. Γι’ αυτό το ζήτημα της αλληλεγγύης και της γενίκευσης των αντιδράσεων που ξεσπάνε αποτελεί κεντρική επιλογή για την ΕΠΑΣΣ για όλη την επόμενη περίοδο. Για να μην μείνει κανένας αγώνας μόνος του, για να βοηθήσουμε στη γενίκευση και στο άπλωμα των αντιστάσεων μέχρι τη νίκη. Υπάρχουν οι δυνατότητες να χτίσουμε αυτήν την αλληλεγγύη, να χτίσουμε ένα δυνατό εργατικό κίνημα.

Οι Πανεργατικές απεργίες και οι αγώνες της προηγούμενης χρονιάς δεν έγιναν «μάταια» όπως λένε οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και επαναλαμβάνουν σε διάφορους τόνους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το μεγάλο απεργιακό ξέσπασμα έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε μεγαλύτερη απομόνωση από τους εργαζόμενους. Ακόμη και όταν αποφασίζει να επιστρατεύσει τους φορτηγατζήδες δεν μπορεί να το επιβάλλει στην πράξη. Ακόμη και όταν βγάζει παράνομη την απεργία των σιδηροδρομικών η απεργία πραγματοποιείται. Ακόμα και στις κάλπες το ΠΑΣΟΚ χάνει τη νομιμότητά του και η ψήφος καταδίκης της τρόικας και της κυβέρνησης αποδυναμώνει την κυβέρνηση.
Όμως πάνω από όλα, αυτό που έχει σημασία, είναι ότι έχει αρχίσει να δημιουργείται πλέον μέσα σε κάθε εργατικό χώρο ένα κομμάτι εργαζόμενων που παίρνει επάνω του την μάχη, τον αγώνα και την οργάνωσή του. Που δεν περιμένει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να προχωρήσουν αλλά προχωράει το ίδιο, οργανώνει και αναγκάζει και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να συρθούν. Μπορεί ο Παναγόπουλος στις αρχές Σεπτέμβρη να δήλωνε ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός για γενικές απεργίες όμως στα 29 Σεπτέμβρη μια σειρά κλάδοι από τις συγκοινωνίες μέχρι τους νοσοκομειακούς γιατρούς συντονίστηκαν χωρίς αυτόν Κάτω από αυτές τις πιέσεις μέσα στους χώρους και από τα βήματα του συντονισμού που γίνονται αναγκάζεται η ΓΣΕΕ να καλέσει σε πανεργατική στις 15 Δεκεμβρίου. Και αυτή η Πανεργατική, όπως και οι προηγούμενες είναι υπόθεση της βάσης. Με τη δράση από τα κάτω, θα την κάνουμε άλλο ένα σκαλοπάτι αγώνα, για την ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης.
Εκτιμάμε ότι την επόμενη περίοδο θα χρειαστεί να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε την δημιουργία εργατικών δικτύων από το κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε κλάδο. Δικτύων που όχι μόνο θα μπορούν να ανοίγουν τα μέτωπα αλλά ακόμη περισσότερο θα οργανώνουν τους χώρους τους για όλες τις μάχες. Χαιρετίζουμε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έχουν ξεκινήσει τέτοιες προσπάθειες και τους καλούμε να συντονιστούμε για να γίνουμε όλοι πιο δυνατοί.

Για να στηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια απαραίτητη είναι μια πολιτική που να ανοίγει την εργατική διέξοδο στην κρίση. Κεντρικό ζήτημα για την ΕΠΑΣΣ είναι ο προσανατολισμός σε ένα πλαίσιο που θα έχει στην καρδιά του την διαγραφή του χρέους προς τις τράπεζες για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να απαντήσει στα εκβιαστικά διλήμματα των υπουργών και των εργοδοτών για το «που θα βρείτε τα χρήματα». Να απαιτήσουμε κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο για να ελέγξουν οι εργαζόμενοι τη ροή του πλούτου. Απαγόρευση των απολύσεων για να μην χαθεί ούτε μία θέση εργασίας. Κρατικοποίηση όσων επιχειρήσεων απολύουν. Φορολόγηση των πλούσιων, σταμάτημα των εξοπλισμών για να εξοικονομήσουμε χρήματα για τις εργατικές ανάγκες. Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και εγγραφή τους στα συνδικάτα για να σταματήσουμε κάθε απόπειρα ρατσιστικών επιθέσεων. Το σύνθημά μας είναι «εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι» και δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο να μας διασπάσουν σε άνεργους και εργαζόμενους, σε εργαζόμενους στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, σε ντόπιους και σε εργαζόμενους που ήρθαν μετανάστες εδώ, σε παλιούς και σε νεολαία που δουλεύει με μειωμένα δικαιώματα.
Με ένα τέτοιο προσανατολισμό το εργατικό κίνημα μπορεί να δώσει απαντήσεις όχι μόνο στις επιμέρους μάχες αλλά συνολικά απέναντι στην κρίση Για να απαλλαγούμε από τις επιθέσεις κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση।

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Σταματόπουλος Αντώνης, Πρόεδρος Σωματείου ΜΕΤΡΟ
Μαυρομιχάλης Κώστας, εργαζόμενος ΟΣΕ, σωματείο «Λαρισαϊκός»
Δημητρίου Γιάννης, εργαζόμενος ΟΣΕ, σωματείο ΕΡΓΟΣΕ
Κασιμέρης Αποστόλης, Δ.Σ Συνδικάτο ΟΑΣΑ
Καρασταμάτη Μαίρη, Γραμματέας Συλ. Εργαζ. Δήμου Αγ. Παρασκευής
Συλαϊδής Βασίλης, μέλος Δ.Σ ΙΝΤΡΑΚΟΜ
Σακελλαρίου Γιάννα, Εργασιακή Επιτροπή ΔΟΛ
Σαρρής Κώστας, δημοσιογράφος Ημερησία
Τσιρώνης Γιώργος, γιατρός νοσοκομείο Θριάσιο
Γεωργοπούλου Θάλεια, Σύλλογος δικαστικών υπάλληλων Αθήνας
Καλπίδης Δημήτρης, Σύλλογος υπαλλήλων Δήμου Κορυδαλλού
Μουστάκα Αναστασία, ΠΕΤ ΟΤΕ
Μαγιερό Τιάμ, Ένωση Μεταναστών Εργατών
Γκαρανέ Ντίνα, Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας
Σόγγα Δέσποινα, Εμποροϋπάλληλος ΑΛΕΞ ΠΑΚ
Τσώλη Μαρία, δημοσιογράφος Βήμα
Ρίζος Σεραφείμ, ΔΣ Συλλόγου Δασκάλων Χανίων
Κούτρας Γιάννης, ΔΣ συλλόγου εργαζομένων Ιπποκράτειου Θες/νικης
Μπουραντάς Λάμπρος, ΔΣ Ένωσης Ηπείρου Νοσοκομειακών Ιατρών
Αναστασιάδης Τάσος, Επιτροπή Αλληλεγγύη
Κοντογούρη Σταυρούλα, εργαζόμενη στο υπ. Οικονομικών

Β' Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ 24-Οκτώβρह: από την Ισπανία: Θέλουμε να συνδυάσουμε Ελλάδα και Γαλλία

Από την παρέμβαση του Miguel Sanz Alcentana από την Ένωση Εργατών Ανδαλουσίας:

Η κατάσταση της οικονομίας στην Ισπανία είναι δραματική. Οι άνεργοι είναι σχεδόν πέντε εκατομμύρια -20% του εργατικού πληθυσμού. Υπάρχουν δύο εκατομμύρια οικογένειες με κανένα μέλος τους να μην δουλεύει. Υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες που πλήττονται από τους πλειστηριασμούς σπιτιών και γίνονται όλο και περισσότερες. Μετά από τρία χρόνια οικονομικής κρίσης, για πολλούς εργαζόμενους έχει λήξει η περίοδος που μπορούν να παίρνουν επίδομα ανεργίας και δεν έχουν καθόλου εισόδημα.

Οταν ξεκίνησε η επίθεση στην Ελλάδα, η ισπανική κυβέρνηση έλεγε ότι στη δική μας χώρα οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν την κρίση. Αλλά μετά το Μάη, άρχισαν οι περικοπές και μαζί άλλαξε και η φρασεολογία της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση παρουσίασε ένα σχέδιο μείωσης των μισθών και των συντάξεων στο δημόσιο, αλλά και των δημόσιων επενδύσεων. Ομως, το ΔΝΤ και η ΕΕ έκριναν ότι δεν είναι αρκετά όλα αυτά και παρουσιάστηκε ένα σχέδιο που περιλάμβανε μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Η εργατική απάντηση ήταν η μεγάλη απεργία στις 29 Σεπτέμβρη. Αυτή όμως η απεργία ήταν η αποκορύφωση μιας ολόκληρης διαδικασίας.

Υπήρχαν τρία κύρια προβλήματα για να βγει αυτή η απεργία. Οι συνδικαλισμένοι εργάτες είναι κάτω από 10% του δυναμικού. Ενα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα, η UGT, είναι παραδοσιακά συνδεμένη με το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πολλοί από τους εργάτες που συμμετείχαν στην απεργία είναι μέλη ή είχαν ψηφίσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Από την άλλη, η Δεξιά και τα ΜΜΕ εξαπέλυσαν μια ολόκληρη επίθεση ενάντια σε όλα τα συνδικάτα. Η Δεξιά εκτιμά ότι σε δύο χρόνια θα βρίσκεται στην εξουσία και έτσι θεωρεί ότι τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της, πιο πολύ από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Εκτός από τα προβλήματα, υπήρχαν θετικά στοιχεία που βοήθησαν στην επιτυχία.

Ενα παράδειγμα είναι το τι συνέβη στο Μετρό της Μαδρίτης. Οταν ανακοίνωσε ο Θαπατέρο ότι θα μειώσει κατά 5% τους μισθούς των εργαζόμενων στο δημόσιο, οι εργαζόμενοι στο Μετρό δήλωσαν ότι δεν δέχονται αυτή τη μείωση και βγήκαν σε απεργία. Η δεξιά κυβέρνηση της περιφέρειας της Μαδρίτης απαίτησε να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας 50%. Οι εργαζόμενοι απάντησαν ότι δεν θα δώσουν καθόλου προσωπικό ασφαλείας και οργάνωσαν καθολική απεργία. Με την απεργία κατάφεραν η μείωση αντί για 5%, στο δικό τους τομέα να είναι 1%. Το σημαντικό είναι ότι έδειξαν σε όλους τους εργαζόμενους της Ισπανίας ότι είναι δυνατόν να φρενάρουμε την επίθεση.

Απόλυτη επιτυχία

Ετσι φτάσαμε στην απόλυτη επιτυχία της 29ης Σεπτέμβρη. Γύρω στα 10 εκατομμύρια εργαζόμενοι έκαναν απεργία, δηλαδή, το 70% των εργαζόμενων. Η ζήτηση ηλεκτρικού ρεύματος τη μέρα της απεργίας ήταν μικρότερη και από Κυριακή. Η δράση της βάσης των συνδικάτων ήταν πολύ μαχητική. Στην Ισπανία όταν υπάρχει απεργία οργανώνονται απεργιακές φρουρές και πολύ νωρίς τα ξημερώματα μπλοκάρουν την είσοδο στις εταιρείες. Στη Βαρκελώνη, από την προηγούμενη νύχτα της 29ης Σεπτέμβρη, έπαιρναν μέρος στις φρουρές 4.000 άτομα. Ηταν πολύ σημαντική επιτυχία και προκάλεσε προβλήματα στη λειτουργία των επιχειρήσεων σε όλη τη Βαρκελώνη.

Είναι σημαντικό πόσο μαχητική ήταν η συμμετοχή της βάσης των δύο μεγάλων συνομοσπονδιών, UGT και CCOO. Για πολλά χρόνια η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είχε μπλοκάρει πολλούς αγώνες και είχαν υποχωρητική στάση απέναντι στα αφεντικά. Τώρα, οι εργάτες των ίδιων αυτών, συντηρητικών, συνδικάτων μπήκαν μπροστά με προχωρημένα αιτήματα. Η απεργία ωστόσο δεν έφτασε για να σταματήσουμε την επίθεση. Για να τα καταφέρουμε χρειαζόμαστε νέες απεργίες, αλλά η συνδικαλιστική ηγεσία δεν θέλει κάτι τέτοιο

Η βάση στα συνδικάτα κοιτάει αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία και στην Ελλάδα για το πώς θα δοθεί συνέχεια. Κοιτάζουν τα παραδείγματα για να βρουν τον τρόπο ώστε στην Ισπανία η επίθεση να μην φτάσει στο επίπεδο της Ελλάδας. Το ζήτημα είναι ξεκάθαρα πολιτικό. Ο κόσμος δεν θέλει να βλάψει το Σοσιαλιστικό Κόμμα γιατί φοβάται την επιστροφή της Δεξιάς στην κυβέρνηση. Αλλά, τα μαχητικά συνδικάτα και η Αριστερά απαντάμε πως δεν φοβόμαστε την επιστροφή της Δεξιάς, αν αυτή γίνει μέσα σε συνθήκες απεργιακού κύματος.

Υπάρχουν πάρα πολλοί εργάτες που αναμένουν το σύνθημα για μια νέα γενική απεργία. Χτίζουμε δίκτυα μέσα σε αυτούς τους αγωνιστές για να πιέσουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Για μας, οι αγώνες των εργατών στην Ελλάδα την περασμένη Άνοιξη ήταν πηγή έμπνευσης. Και τώρα θέλουμε να συνδυάσουμε τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην Ελλάδα με την τόλμη που έρχεται από τους αγώνες στη Γαλλία.

Β' Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ 24-Οκτώβρह: Ελλάδα, Γαλλία - κοινή πορεία

Από την παρέμβαση της Camille Jओउवे, εκπαιδευτικού από τη Γαλλία, για τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία:

Είναι σίγουρο ότι η κατάσταση στη Γαλλία δεν είναι ακριβώς ίδια όπως είναι εδώ στην Ελλάδα, όσον αφορά το μέγεθος της επίθεσης. Ομως η λογική που υπάρχει πίσω από τις επιθέσεις που δεχόμαστε και εμείς είναι ίδια. Γιατί η λογική τους είναι την κρίση των καπιταλιστών να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Στη Γαλλία, όπως και εδώ, η κυβέρνηση έχει δώσει εκατομμύρια στις τράπεζες, χωρίς ποτέ να πάρει κάποιο αντάλλαγμα. Δίνει επιδοτήσεις σε εταιρείες οι οποίες φεύγουν από τη Γαλλία. Ακολουθεί μια φορολογική πολιτική που αφήνει απ’ έξω τους πιο εύπορους, και διαλύει το κοινωνικό κράτος, χαρίζοντάς τις υπηρεσίες στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Μέσα σ’αυτή τη λογική, η κυβέρνηση Σαρκοζί ξεκίνησε τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό. Έφτιαξε ένα νόμο που αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια και για να πάρει κανείς πλήρη σύνταξη πρέπει να φύγει στα 67. Και αυτό αφορά την πλειοψηφία των εργαζομένων, αφού οι νέοι μπαίνουν στην εργασία όσο πάει και αργότερα. Δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στις γυναίκες που εκτός από περισσότερη δουλειά έχουν και τα βάρη του νοικοκυριού.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση του Σαρκοζί είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε το ασφαλιστικό, γιατί ο πληθυσμός γερνάει ενώ γεννιούνται όλο και λιγότερα παιδιά. Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα στα Ταμεία δεν δημιουργήθηκε για δημογραφικούς λόγους, αλλά οφείλεται στη μαζική ανεργία που υπάρχει εδώ και 40 χρόνια και οδηγεί σε μεγαλύτερες πιέσεις στους εργαζόμενους και στην διάλυση των κατακτήσεών τους. Οφείλεται και στο ότι οι εισφορές των αφεντικών όσο πάει και μειώνονται. Οπως επίσης και στη σταθεροποίηση και την πτώση των μισθών, όπως έγινε σε ολόκληρη την Ευρώπη από τη δεκαετία του1980 και μετά.

Αυτό που θέλει πραγματικά να κάνει η κυβέρνηση είναι να μειώσει τις συντάξεις, γιατί το ποσοστό των εργαζόμενων που βγαίνει με πλήρη σύνταξη είναι γύρω στο 40%, είτε γιατί κάποιοι δεν καταφέρνουν να φτάσουν την ηλικία για πλήρη σύνταξη γιατί απολύονται ή γιατί έχουν κάποια προβλήματα με αναπηρίες κλπ, είτε γιατί οι ίδιοι δεν επιθυμούνε να εργάζονται γιατί τους έχουν διαλύσει οι συνθήκες εργασίας. Οπότε η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι αν επιμηκύνει το χρόνο εργασίας αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα μειωθούν οι συντάξεις. Προσπαθούν επίσης να ενισχύσουν την ιδιωτική ασφάλιση. Κάνουν έτσι ένα δώρο στους καπιταλιστές που βλέπουν αυτές τις ευκαιρίες και χαίρονται γιατί μπορούν να κερδοσκοπήσουν σε αυτές τις νέες συνθήκες.

Η κυβερνητική προπαγάνδα δεν έχει καταφέρει να περάσει στους εργαζόμενους στη Γαλλία. Οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι η λύση σε σχέση με τις συντάξεις είναι στην αναδιανομή του πλούτου, για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και να ανέβουν οι μισθοί. Γιατί ξέρουν ότι το εθνικό συμβούλιο για τις συντάξεις υπολόγισε πως με αύξηση μόνο 0,37% το χρόνο των εισφορών, θα έκλεινε η τρύπα των ασφαλιστικών ταμείων. Οπότε, μια αύξηση των μισθών θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα.

Γι’αυτό, εδώ και ένα μήνα οι εργαζόμενοι συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις. ο κόσμος καταλαβαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν να κάνουν με το να σωθεί το ασφαλιστικό, οι συντάξεις και η οικονομία, αλλά στρέφονται ενάντια στους εργαζόμενους και υπέρ των αφεντικών.

Αγανάκτηση

Η κινητοποίηση έχει σαν κεντρικό θέμα τις συντάξεις, αλλά είναι τόσο δυνατή γιατί στην ουσία εκφράζει μια συνολική αγανάκτηση. Νομίζω ότι χρειάστηκε πολύς χρόνος για να χτιστεί αυτή η κινητοποίηση, γιατί έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια που η κυβέρνηση και τα αφεντικά χρησιμοποιούν την κρίση με στόχο να περάσουνε τις επιθέσεις τους. Ετσι, εδώ και δύο χρόνια εκφράζεται αυτή η αγανάκτηση από την πλευρά του κόσμου. Αγανάκτηση για παράδειγμα, όσον αφορά τις εταιρείες που απολύουν μαζικά και κλείνουν.

Ο συγκεκριμένος αγώνας για τη συντάξεις ξεκίνησε την Άνοιξη. Γίνανε δύο γενικές απεργίες, η επιτυχία των οποίων ήταν μία έκπληξη για τα συνδικάτα, και με αυτό τον τρόπο τους επιβλήθηκε να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις από τον Σεπτέμβρη. Η κινητικότητα διατηρήθηκε και στη διάρκεια του καλοκαιριού, εξαιτίας του οικονομικού σκανδάλου στη L’ OREAL, αλλά και των απελάσεεων Ρομά που έγιναν τον Αύγουστο. Η κυβέρνηση έλπιζε ότι χρησιμοποιώντας το ρατσισμό, θα καταφέρει να διασπάσει την εργατική τάξη.

Σήμερα βρισκόμαστε στην 6η ημέρα γενικής απεργίας. Στις διαδηλώσεις συμμετέχουν περισσότερο από τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι. Στην αρχή των κινητοποιήσεων, υπήρχε μία περίοδος αναμονής που οι διάφοροι χώροι περιμέναν ποιος θα είναι αυτός που θα βγει πρώτος μπροστά. Λέγοντας ότι εμείς θέλουμε να βγούμε σε απεργίες, αλλά δεν θέλουμε να βγούμε μόνοι μας. Εδώ και 10 μέρες βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που γίνονται επαναλαμβανόμενες απεργίες, με ιδιαίτερη ένταση σε δύο τομείς που είναι οι μεταφορές και τα διυλιστήρια. Οπότε στη Γαλλία γίνεται όλο και πιο δύσκολο να μετακινηθεί κανείς και να βρει βενζίνη.

Παρόλα αυτά, ο κόσμος στηρίζει τους απεργούς. Υπάρχουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι υπάρχει ένα 70% που έστω και αν δε συμμετέχει στις κινητοποιήσεις τις στηρίζει. Για παράδειγμα, οι επιβάτες των τρένων στηρίζουν τους απεργούς των τρένων, ενώ παλιότερα υπήρχε γκρίνια. Η κυβέρνηση προσπαθεί να σπάσει την κινητοποίηση, προσπαθεί να επιστρατεύσει τους απεργούς στα διυλιστήρια, γιατί και τα 12 διυλιστήρια που υπάρχουν στη Γαλλία βρίσκονται σε απεργία. Μέχρι στιγμής τα δικαστήρια έχουν δικαιώσει τους απεργούς, λέγοντας ότι η επιστράτευση είναι επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας.

Τις τελευταίες 10 ημέρες υπάρχει και κάτι το καινούργιο. Είναι η συμμετοχή των μαθητών στο κίνημα, οι οποίοι παντού στη Γαλλία έχουν καταλάβει τα σχολεία τους και κινητοποιούνται. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι η νεολαία θα συμμετείχε στις κινητοποιήσεις. Γιατί το θέμα των συντάξεων υποτίθεται δεν θα τους κινητοποιούσε. Αλλά η νεολαία καταλαβαίνει ότι αυτό που βρίσκεται πίσω από το θέμα των συντάξεων, είναι το θέμα της εργασίας. Γιατί στη Γαλλία, τα πρώτα θύματα της ανεργίας, πέρα από τις γυναίκες, είναι και η νεολαία. Οπότε τους βλέπουμε με συνθήματα που λένε ότι «οι γονείς μου κουράστηκαν, εγώ θέλω να δουλέψω».

Αέρας εξέγερσης

Στη Γαλλία έχουμε έναν πραγματικό αέρα εξέγερσης που φυσάει σε όλη τη χώρα, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα κίνημα αρκετά εύθραυστό. Είναι εύθραυστο γιατί υπήρξαν πολλές ήττες το προηγούμενο διάστημα.

Οι επιθέσεις και οι μεταρρυθμίσεις ακολουθούσαν η μία την άλλη, η επισφάλεια στην εργασία αυξάνει, ο φόβος της ανεργίας είναι παντού, και υπάρχει και η εκδικητικότητα των αφεντικών. Οπότε αυτό που συμβαίνει είναι ότι από τη μια μεριά έχουν δύο μαζικές απεργίες διαρκείας, στις μεταφορές και τα διυλιστήρια. Ταυτόχρονα υπάρχουν άλλοι τομείς όπου υπάρχει απεργία αλλά είναι μειοψηφική και στηρίζεται σε ομάδες ριζοσπαστικοποιημένων εργαζόμενων. Οι απεργίες οργανώνονται καλύτερα εκεί που υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν κυνηγάνε τις διαπραγματεύσεις αλλά παλεύουν ταξικά. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η αυτοοργάνωση είναι μικρή. Ο κόσμος στηρίζει τις απεργίες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα είναι και έτοιμος να συμμετάσχει σε γενικές απεργίες διάρκειας. Οπότε μιλάμε για μια κατάσταση μπλοκαρίσματος κάποιων τομέων και όχι για μια γενική απεργία παντού..

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η εξέλιξη του κινήματος βρίσκεται ακόμα σε μεγάλο βαθμό στα χέρια των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Με δεδομένο ότι τα προηγούμενα χρόνια οι συνδικαλιστικέςς ηγεσίες έχουν επιδείξει μικρή διάθεση να αντιπαραταχθούν στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Για αράδειγμα, το 2009 ενώ καταφέρναν να κινητοποιήσουνε πολλά εκατομμύρια κόσμο στους δρόμους σε σχέση με το θέμα της κρίσης και της εργασίας, έμειναν ευχαριστημένοι με την επίδειξη δύναμης που έκαναν, χωρίς να δώσουν προοπτική στους αγώνες των εργαζομένων. Το πρόβλημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προσπαθούν να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση και τα αφεντικά, συμβαδίζουν με τις κυβερνητικές πολιτικές και έχουν ξεχάσει από καιρό κάθε σχεδιασμό που έχει να κάνει με την απελευθέρωση των εργαζομένων.

Είναι δεδομένο ότι τα πιο ρεφορμιστικά συνδικάτα θα προσπαθήσουν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις, και κάποια ακόμη, με δικαιολογία την ενότητα του αγώνα, είναι έτοιμα να ακολουθήσουν τους πρώτους που θα σταματήσουν. Την ίδια στιγμή πιέζονται να εντείνουν τον αγώνα και να πολλαπλασιάσουν τις απεργίες. Αφενός γιατί η κυβέρνηση δεν υποχωρεί κι έτσι δεν τους δίνει καμιά διέξδοδο διαφυγής, αφετέρου γιατί φοβούνται ότι αν κάνουν πίσω, η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει και να μετατραπεί σε ένα ξεχείλισμα που δεν θα μπορούν να το ελέγξουν.

Το δευτερο πρόβλημα που έχουμε στο κίνημα στη Γαλλία είναι ότι υπάρχει κομμάτι εργαζομένων που έχει πολλές εκλογικές αυταπάτες και μικρή εμπιστοσύνη στη δυνατότητά τους να νικήσουν την κυβέρνηση με τους αγώνες τους. Αυτές οι αυταπάτες συντηρούνται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα αλλά και από την «αντι-νεοφιλελεύθερη» αριστερά, δηλαδή το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Κόμμα της Αριστεράς. Αυτά τα κόμματα είναι που τροφοδοτούν αυτή τη συζήτηση λέγοντας ότι το 2012 όταν θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, τότε θα λυθεί το πρόβλημα των συντάξεων αν εκλεγούν και ανατρέψουν το νόμο.

Η βδομάδα που έρχεται είναι πολύ κρίσιμη για τον αγώνα. Υπάρχει περίπτωση να σταματήσει, αν οι τομείς που έχουν βγει δυναμικά απομονωθούν. Υπάρχει όμως και περίπτωση, αν αυτά τα παραδείγματα γενικευτούν, να μετατραπεί σε μια γενικευμένη απεργία διαρκείας και να προκαλέσει τεράστια πολιτική κρίση. Το κλειδί είναι αυτοί που στηρίζουν τον αγώνα να πάρουν ενεργό μέρος στην απεργία. Γιατί ξέρουμε ότι και στη Γαλλία όπως και στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε μια γενική απεργία διαρκείας που θα παραλύσει την οικονομία. Οι 24ωρες απεργίες δεν θα οδηγήσουν τους καπιταλιστές σε υποχώρηση.

Ο αγώνας που ξεδιπλώθηκε την Ανοιξη στη Ελλάδα μάς έδωσε έμπνευση. Θέλουμε να ελπίσουμε ότι και το δικό μας παράδειγμα σήμερα θα ξαναμετατραπεί σε έμπνευση για εσάς.

Β' Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ 24-Οκτώβρη

Μετά από ένα χρόνο πλούσιο σε αγώνες, κόντρα στην κυβέρνηση, στο ΔΝΤ και την τρόικα έγινε την περασμένη Κυριακή στο θέατρο Διάνα, η 2η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων. Η πρώτη συζήτηση είχε τίτλο «πώς παλεύουμε ενάντια στο Μνημόνιο» και ομιλητές ήταν ο Γιάννης Δημητρίου πρόεδρος του σωματείου της ΕΡΓΟΣΕ, η Γιάννα Σακελλαρίου εκπρόσωπος προσωπικού στο ΔΟΛ και μέλος της εργασιακής επιτροπής και ο Τάσος Αναστασιάδης συντονιστής της ΕΠΑΣΣ.

Ξεχωριστή στιγμή στις διαδικασίες της 2ης Πανελλαδικής Συνάντησης ήταν οι παρεμβάσεις της Camille Jouve, εκπαιδευτικού από τη Γαλλία και του Miguel Sanz Alcentana από την Ένωση Εργατών Ανδαλουσίας.

Στη δεύτερη συζήτηση με θέμα τον προγραμματισμό δράσης της ΕΠΑΣΣ το επόμενο διάστημα εισηγητές ήταν η Ντίνα Γκαρανέ, εκπαιδευτικός από τη Γ΄ΕΛΜΕ Αθήνας, ο Γιάννης Κούτρας, μέλος του ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και ο Γιάννης Αγγελόπουλος από την ΕΠΑΣΣ. Οι εργασίες έκλεισαν μετά από πλούσια συζήτηση εργαζόμενων και συνδικαλιστών από δεκάδες χώρους του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, με την ψήφιση της πρότασης για τα επόμενα βήματα δράσης της Επιτροπής και την εκλογή της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της απόφασης και τον κατάλογο των εργαζόμενων και συνδικαλιστών που συμμετέχουν στη Συντονιστική Επιτροπή στο www. epitropiallileggyis.blogspot.com

Δεκάδες εργαζόμενοι και συνδικαλιστές είχαν την ευκαιρία να πάρουν το λόγο και να μεταφέρουν πρωτόγνωρες εμπειρίες από τις μάχες που ξεδιπλώθηκαν την περασμένη περίοδο αλλά και τους προβληματισμούς και τις απόψεις τους για τη συνέχεια των αγώνων απέναντι στην κρίση και τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Στη διάρκεια της κουβέντας εκτός από τις τοποθετήσεις που δημοσιεύουμε στις επόμενες σελίδες το λόγο πήρε ο Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφος μέλος των “Financial Crimes”, ο οποίος τόνισε ότι στις μάχες που δίνονται ενάντια στις απολύσεις στο χώρο των ΜΜΕ συμμετέχει πολύς νέος κόσμος που δεν έχει αντίστοιχες εμπειρίες από συλλογικές λειτουργίες στο παρελθόν και «εμείς πρέπει να παρεμβαίνουμε και να ξεχειλώνουμε τη διάθεση του κόσμου για να μην υποκύπτει στις πιέσεις».

Τη Συνάντηση χαιρέτισε ο Νίκος Γουρλάς από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε ότι “το τοπίο στο συνδικαλιστικό κίνημα σύντομα θα αλλάξει. Οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλιστικής οργάνωσης που γνωρίζαμε μετά τη μεταπολίτευση φαίνεται ότι όσο η επίθεση δυναμώνει και βαθαίνει θα ξεπερνιούνται πέφτοντας σε βαθιά κρίση. Υπάρχουν πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης που πρέπει να ενισχυθούν. Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων που προσπαθεί να διαμορφώσει συνθήκες και όρους για μία από τα κάτω συνεργασία”.

Στη συνέχεια μίλησε ο Βασίλης Κυριάκης, μέλος του ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Αγ. Ολγα, ο οποίος ενημέρωσε για τις κινητοποιήσεις που ξεκινούν στο νοσοκομείο από την 1η Νοέμβρη. Η Δέσποινα Σόγκα απολυμένη συνδικαλίστρια από την ΑΛΕΞ ΠΑΚ, μίλησε για τους εκβιασμούς των εργοδοτών, αλλά και για τις διαθέσεις του κόσμου μέσα στους εργατικούς χώρους, τονίζοντας ότι δεν αρκεί να επαναληφθεί η εξέγερση του Δεκέμβρη, αλλά χρειάζονται αγώνες και απεργίες διαρκείας.

Απεργία διαρκείας

Ο Κώστας Μεγαγιάννης πρόεδρος Συλλόγου Δήμου Αγ. Παρασκευής, μίλησε για τις επιθέσεις της κυβέρνησης στους εργαζόμενους στους Δήμους, με τον Καλλικράτη που περιλαμβάνει συγχωνεύσεις, απολύσεις συμβασιούχων, αλλά και μέσα στις εκλογές με την περικοπή του εκλογικού επιδόματος. “Εμείς κάναμε γενική συνέλευση όπου ο ίδιος ο κόσμος έβαζε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας και μέσα στις εκλογές και μετά και είναι η δεύτερη φορά που παίρνουμε τέτοια απόφαση. Το στοίχημα από δω και πέρα είναι πώς θα μπορέσουμε αυτό το δυναμικό του κόσμου να το εντάξουμε μέσα στη διαδικασία της απεργιακής επιτροπής για να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα”.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Λία Φράγκου εκ μέρους της Αυτόνομης Παρέμβασης η οποία τόνισε μεταξύ άλλων ότι “ο στόχος του κεφαλαίου είναι ένας: Στρατηγική ήττα των συνδικάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι ελεύθεροι σκοπευτές από τα κανάλια μιλάνε για την κρίση των συνδικάτων. Προσπαθούν να δείξουν στους εργαζόμενους και στην κοινωνία ότι δεν χρειάζεται καμία συλλογική δράση. Και εδώ είναι η ευθύνη όλων των ρευμάτων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα”.

Ο Τάσος Αναστασιάδης, δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ, είπε ότι: “μόνο στα κεντρικά του ΔΟΛ είμαστε 1000 εργαζόμενοι. Αυτό που κάνανε οι εργοδότες είναι να διασπάσουν το μέτωπο. Στην Ελευθεροτυπία απολύσανε τεχνικούς, στον Πήγασο και στο ΔΟΛ κυρίως διοικητικούς. Στα μίντια όσες ρυθμίσεις υπάρχουν έχουν κληρονομηθεί από δεκαετία του '70 μετά από μία μεγάλη απεργία δημοσιογράφων ενός μηνός απέναντι στους εκδότες. Τώρα ζητάνε να ξεχάσουμε όλες τις ρυθμίσεις. Συνειδητοποιώντας αυτή την κατάσταση έχουμε ταυτόχρονα τη δυνατότητα να μεγαλώσουμε το μέτωπο και επομένως ακόμα και να φτάσουμε σε μία νίκη”.

Στη συνέχεια ο Κώστας Καταραχιάς από το ΓΣ της ΟΕΝΓΕ θύμησε τις μάχες που έχουν ξεκινήσει να δίνουν οι γιατροί από τον περασμένο Μάρτη με το κίνημα επισχέσεων μέχρι τη μάχη για να μην εφαρμοστεί ο νόμος της Ξενογιαννακοπούλου που βάζει τους ασθενείς να πληρώνουν εισιτήριο στα νοσοκομεία. Ο Κώστας Σαρρής δημοσιογράφος στην Ημερησία και μέλος των “Financial Crimes”, εξήγησε ότι “οι εργοδότες μόνο με τα δικαστήρια μπορούν να σταματάνε τις απεργίες. Είναι σε χαμηλή αυτοπεποίθηση αλλά όμως το πρόβλημα είναι ότι παραμένουν οργανωμένοι και μπορούν να εκβιάζουν τους συνάδελφους που είναι πιο κουμπωμένοι να αμφιταλαντεύονται. Εμείς έχουμε αυτοπεποίθηση αλλά δεν είμαστε τόσο καλά οργανωμένοι και αυτό το ρόλο παίζει η σημερινή συνάντηση. Να οργανωθούμε όπως οργανώθηκαν στο ΔΟΛ και στον Πήγασο και παντού”.

“Υπάρχει τεράστια αλλαγή μέσα σε ένα χρόνο”, είπε ο Πάνος Γκαργκάνας από την Εργατική Αλληλεγγύη. “Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει τη δυνατότητα να μπορεί να απομονώνει τα εργατικά κομμάτια που παλεύουν και να οδηγεί στην ήττα. Τα ποσοστά που συγκεντρώνουν οι υποψήφιοί του στις εκλογές είναι ακραία μειοψηφικά. Αλλάζουν οι συσχετισμοί, φέρνουν αποτέλεσμα οι αγώνες, δεν είμαστε σε περίοδο ηττών είμαστε σε περίοδο με νίκες. Δεν περνάνε πια οι Παναγόπουλοι. Γι' αυτό προσπαθούν να κάνουν επίθεση στα συνδικάτα και στην Αριστερά. Η ΕΠΑΣΣ είναι πολύ σημαντική πρωτοβουλία για να συντονίζονται τα κομμάτια που παλεύουν, αλλά δεν υποκαθιστά την ενότητα των συνδικάτων και των Ομοσπονδιών. Το επόμενο διάστημα χρειάζεται να μπορούμε να απαντάμε και στην πολιτική επίθεση, γι' αυτό χρειάζονται περισσότεροι αντικαπιταλιστές στους χώρους δουλειάς”.

Δίκτυο

Ο Βασίλης Συλαϊδής από το ΔΣ Εργαζομένων της Ιντρακόμ, τόνισε ότι “αυτή τη στιγμή ο αγώνας μας δεν μπορεί να συνεχίζεται σε ένα συνδικαλιστικό -αμυντικό επίπεδο μόνο. Το ίδιο το σύστημα αποκάλυψε την αποκρουστική του όψη, το οποίο πραγματικά έχει μεγάλες δυνάμεις, αλλά είναι ένας χάρτινος πύργος. Στις 5 του Μάη η τρομάρα ήταν παγκόσμια μήπως οι εργαζόμενοι ανατρέψουν το Μνημόνιο. Ο ρόλος της ΕΠΑΣΣ είναι να χτίσει το δίκτυο και το συντονισμό στους χώρους δουλειάς. Ξεκινάμε το δεύτερο χρόνο από πολύ πιο ισχυρές θέσεις και εμπειρίες”.

“Ο κόσμος πια έχει καταλάβει ότι η δύναμη είναι οι γενικές συνελεύσεις και ότι μόνο μέσα από την παρουσία του μπορεί να διαμορφώσει τις αποφάσεις προς δικό του όφελος, χωρίς να αφήνει να ξεπουλιούνται από την ηγεσία”, τόνισε η Μαργαρίτα Παπαμηνά, δασκάλα στα Χανιά. “Στη γενική συνέλευση που κάναμε, ήρθε ο Μπράτης ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και κατηγόρησε ανοιχτά άλλους χώρους του δημοσίου ότι παίρνουν μεγάλα επιδόματα και ότι δεν μπορούμε να συγκριθούμε καν με τους καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα. Οι συνάδελφοι τον αποδοκίμασαν και του είπαν να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του συλλόγου. Καταφέραμε να πάρουμε απόφαση που επικαιροποίησε την απόφαση του Ιούνη και έβαλε πρόταση για 24ωρη το τρίτο δεκαήμερο του Νοέμβρη σε συντονισμό και με άλλα σωματεία”.

Την εικόνα από τις μάχες των δικαστικών υπαλλήλων έβαλε η Θάλεια Γεωργοπούλου. “Καταφέραμε και κάναμε τρίωρες καταλήψεις για 20 ημέρες, μαζεύαμε υπογραφή την υπογραφή για να κάνουμε γενικές συνελεύσεις. Στις 14/9 κάναμε γενική συνέλευση με θέμα τη δημιουργία απεργιακού ταμείου, βγάλαμε ψήφισμα ενάντια στο μνημόνιο και ψήφισμα συμπαράστασης στον ΟΣΕ. Ήρθε και ο Υπουργός για να μας φάει το χρόνο και να μην πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις. Εμείς τον περιμέναμε με αφίσες που έγραφαν 'τον ΟΣΕ ποτέ'. Μόνο εκείνη την ημέρα μαζέψαμε 60 υπογραφές και συνεχίζουμε. Όταν μέσα στα Πρωτοδικεία που είναι μηχανισμός του συστήματος φυσάει αέρας επανάστασης, τότε είναι πολύ ευνοϊκές οι συνθήκες για γενική απεργία και επανάσταση παντού”.

Ο Κώστας Φέτσας, άνεργος μίλησε για την ανάγκη συμπαράστασης σε όποιον παλεύει και οριζόντιας ενημέρωσης μεταξύ των εργαζομένων. Ο Χρίστος Αργύρης, γιατρός στο νοσοκομείο Κορίνθου, έφερε την εικόνα από τις διαδηλώσεις στην Κόρινθο ενάντια στα κλεισίματα των εργοστασίων και την επιτυχία της 24ωρης απεργίας που αναγκάστηκε να βγάλει το τοπικό Εργατικό Κέντρο την περασμένη εβδομάδα. Η Αλεξάνδρα Μαρτίνη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής, θύμισε τη συμμετοχή του φοιτητικού κινήματος στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων του ΟΣΕ, τις αποφάσεις που έχουν πάρει οι συνελεύσεις για συμμετοχή των φοιτητών σε όλες τις εργατικές μάχες αλλά και τους αγώνες ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16. “Με ξεκίνημα τις 17 Νοέμβρη φοιτητές και εργάτες να βρεθούμε μαζί, γιατί έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε τα μέτρα και έτσι μπορούμε να νικήσουμε” τόνισε. Ο Λάμπρος Μπουραντάς, ειδικευόμενος γιατρός στα Γιάννενα μετέφερε την εικόνα από το νοσοκομείο που εργάζεται. “Οι γιατροί στα νοσοκομεία είναι πάρα πολύ αγανακτισμένοι και αρχίζουμε ξανά κινητοποιήσεις σε συνεργασία με την ΟΕΝΓΕ. Οι νοσηλευτές και οι τεχνικοί παρέλυσαν για δύο μήνες το νοσοκομείο με επίσχεση εργασίας για να πληρωθούν τις υπερωρίες ενός χρόνου. Είναι πολύ καλή η πρωτοβουλία της ΕΠΑΣΣ γιατί θα μπορεί και σε τοπικό επίπεδο να οργανώνει τους συνδικαλιστές, γιατί συντονίζει τη βάση του κόσμου σε όλους τους χώρους από τα νοσοκομεία, τα σχολεία μέχρι τα εργοστάσια”.

Β' Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ 24-Οκτώβρη: ΔΟΛ - ΥΠΠΟ - ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΣ - ΜΕΤΡΟ

ΣΤΟ ΔΟΛ

Ο Ψυχάρης κάλεσε τους διευθυντές όλων των τμημάτων για να τους ανακοινώσει ότι πρέπει να διώξουν από κάθε τμήμα το 50%. Ταυτόχρονα το διασωματειακό είχε πάρει την απόφαση ότι με τις πρώτες απολύσεις θα συμμετάσχουμε σε κινητοποιήσεις. Εμείς είχαμε φτιάξει μία εργασιακή επιτροπή αρκετά πετυχημένη που περιλαμβάνει δημοσιογράφους, διοικητικούς, τεχνικούς και δώσαμε μάχες ότι πρέπει να κάνουμε συνελεύσεις για να πάρουμε απόφαση για απεργία πριν γίνουν οι απολύσεις.

Τελικά η Διοίκηση προχώρησε μέσα σε δύο 24ωρα σε 25 απολύσεις Διοικητικών. Με το που ακούστηκε αυτό καλέσαμε συνέλευση σε μία ώρα στη Μιχαλακοπούλου. Από αυτή τη συνέλευση βγήκε ότι όσο οι συνάδελφοι παραμένουν απολυμένοι δεν ανεβαίνουμε να δουλέψουμε. Τα σωματεία είπαν ότι δεν προλαβαίνουν να κηρύξουν απεργία για την επόμενη μέρα, που ήταν Τρίτη. Εμείς είπαμε ό,τι και να γίνει δεν μπαίνουμε για δουλειά και ζητήσαμε στήριξη. Θα είμαστε στην είσοδο με ή χωρίς τη στήριξη του σωματείου και την Τετάρτη θα συνεχίσουμε μαζί με το σωματείο.

Ανυπακοή

Ήταν στην ουσία μία ανυπακοή των εργαζομένων πάρα πολύ πετυχημένη , δεν ανέβηκε κανείς επάνω στήθηκαν μικροφωνικές, έγινε μία συνέντευξη τύπου, οι συνάδελφοι άρχισαν μέχρι και τους χορούς. Όλοι οι τοίχοι από γκρι που ήταν έγιναν πολύχρωμοι από αφίσες και ψηφίσματα. Το ίδιο συνεχίστηκε και από την Τετάρτη που τα σωματεία πήραν απόφαση για 24ωρες επαναλαμβανόμενες, ύστερα από πρόταση της εργασιακής επιτροπής .

Από την Πέμπτη και Παρασκευή 7-8 Οκτώβρη άρχισαν οι διευθυντές να βάζουν πολύ μεγάλες πιέσεις ότι θα απολυθούμε, αλλά δεν πέρασαν γιατί κάναμε συζητήσεις με τον κόσμο. Εμείς είχαμε την εκτίμηση ότι η πίεση που ασκούσαμε στον Ψυχάρη ήταν αφόρητη. Την Τρίτη ζήτησε ο Ψυχάρης μία συνάντηση με τα σωματεία για να γίνει διαπραγμάτευση. Πρότεινε να στηθεί μία επιτροπή, μεταξύ της διοίκησης και των σωματείων όπου θα συζητήσει κοινωνικά κριτήρια για τις απολύσεις. Είπαμε ότι πρέπει να κάνουμε ξανά συνέλευση για να δούμε πώς θα συνεχίσουμε και δυστυχώς αυτή τη συνέλευση δεν καταφέραμε να την πάρουμε. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του σωματείου της ΕΠΗΕΑ και η παράταξη της ΔΑΣ (ΚΚΕ) πιαστήκανε από 2-3 φωνές που λέγανε ότι χρειάζεται μία ανασύνταξη δυνάμεων.

Η εργασιακή επιτροπή είπαμε ότι για να μείνει ανοιχτό το μέτωπο να προτείνουμε μία 24ωρη και με διάφορες μορφές δράσης να δώσουμε στο Ψυχάρη να καταλάβει ότι εμείς δεν πρόκειται να κλείσουμε το μέτωπο, είτε με αφισοκολλήσεις, είτε με μία συναυλία που προσπαθούμε να στήσουμε την άλλη εβδομάδα έξω από τα γραφεία στη Μιχαλακοπούλου. Η απεργία δυστυχώς δεν ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του ΔΣ και άρα συνεχίζουμε με αυτές τις μορφές δράσης που αποφασίσαμε σαν εργασιακή επιτροπή γιατί γνωρίζουμε ότι το επόμενο διάστημα θα γίνει πραγματικά έκρηξη από άποψη απολύσεων.

Ήταν μία ιστορική στιγμή η 7ήμερη απεργία αλλά είχε και κάποια προβλήματα. Πρέπει να αρχίσει ο κόσμος να δουλεύει ο ίδιος την απεργία του. Δηλαδή ότι δεν είναι μόνο ζήτημα που το χτίζουν 5-10 συνδικαλιστές, αλλά να μπούνε μπροστά με περιφρουρήσεις και συζητήσεις. Αν δουλέψουμε όλα αυτά στην επόμενη φάση θα είμαστε ολοκληρωτικά νικητές.

Γιάννα Σακελλαρίου, εργαζόμενη στο ΔΟΛ

ΣΤΟ ΥΠΠΟ

Δύο ημέρες πριν κάνουμε την κατάληψη της Ακρόπολης, μάθαμε ότι υπάρχει απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου μας για 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες χωρίς να έχει γίνει ούτε μία Γενική Συνέλευση. Αυτό συνέβη γιατί στο τέλος του μηνός υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι απολυόμαστε, συν το ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι που έχουν να πληρωθούν από τον Οκτώβρη του 2008. Πήρανε αυτή την απόφαση, που φαίνεται πάρα πολύ μαχητική, έχοντας όμως την ελπίδα ότι συνήθως πάντα όταν βγαίνουν, υπάρχει πάντα μία υπόσχεση ότι κάτι θα γίνει και θα μας κρατήσουν ένα δύο μήνες παραπάνω. Μέχρι τώρα αυτή η αυταπάτη ήταν αρκετή για να σταματήσουν οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις ή με βάση την εμπειρία της προηγούμενης φοράς που ήμασταν στην Ακρόπολη, με το φόβο ότι θα έρθει ο εισαγγελέας πάντα καταφέρνανε και κάπου εκεί σταμάταγαν τα πράγματα.

Εμπειρίες

Νομίζω ότι αυτή τη φορά δεν δούλεψαν οι αυταπάτες που έχει το ΔΣ και βέβαια σε αυτό έχουν παίξει ρόλο και οι εμπειρίες των συναδέλφων τα τελευταία χρόνια, και το τι έχει φέρει το κίνημα της Άνοιξης μέσα στους χώρους δουλειάς. Έτσι καταλήξαμε ότι την Πέμπτη ήμασταν το πρωί στην Ακρόπολη, έχοντας περάσει την Τετάρτη το βράδυ από εκεί ο εισαγγελέας και έχοντας δώσει ένα φιρμάνι και μετά από πολύ μικρή συζήτηση δεν πέρασε η άποψη που έλεγε θα φύγουμε από δω θα πάμε να κλείσουμε τα ταμεία ή οι πιέσεις που έβαζε ο αρχαιοφύλακας της Ακρόπολης.

Καλέσαμε για συμπαράσταση τους συναδέλφους που ήταν στα εργοτάξια του Παρθενώνα και των Προπυλαίων, κατέβηκαν όλοι, μας κλείσανε οι μπάτσοι μέσα και δεν άφηναν τον κόσμο που έρχονταν να πλησιάσει έστω την καγκελόπορτα και γύρω στις 10 η ώρα τα ΜΑΤ επιτέθηκαν για πρώτη φορά σε αυτό τον κόσμο και ρίξανε και χημικά στο χώρο που υποτίθεται ότι τον φυλάνε ως κόρη οφθαλμού.

Για χρόνια συζητούσαμε με τους συναδέλφους ότι δεν γίνεται τις μάχες να τις δίνουμε μόνοι μας, και μέσα σε αυτή τη βδομάδα έχουν γίνει φοβερές αλλαγές στα μυαλά συναδέλφων που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Την επόμενη ημέρα οι μόνιμοι συνάδελφοι είχαν μία τρίωρη στάση εργασίας και η συγκέντρωση στην Ακρόπολη ήταν πάρα πολύ καλή. Τις πόρτες της Ακρόπολης άνοιξε με ευθύνη της η ελληνική αστυνομία. Και οι τουρίστες που έρχονταν ρωτάγανε αν έχει γίνει τρομοκρατική επίθεση. Τα ΜΑΤ δεν έχουν ακόμα φύγει από την Ακρόπολη. Εμείς είμαστε εκεί και κλείνουμε τα ταμεία άρα είναι δωρεάν η είσοδος, αλλά ο κόσμος περνάει μέσα από τα ΜΑΤ για να μπει.

Αυτή είναι μεγάλη η ξεφτίλα για την κυβέρνηση που χρειάζεται τα ΜΑΤ για να ανοίξει την Ακρόπολη γιατί δεν έχει απεργοσπαστικό μηχανισμό. Την προηγούμενη Πέμπτη για πρώτη φορά βρεθήκαμε σε κοινή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο, οι μόνιμοι, οι συμβασιούχοι, οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου, οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο, οι χορευτές της Λυρικής Σκηνής, κόσμος που τόσα χρόνια που είμαστε κάτω από αυτό το υπουργείο που μας έχει μονίμως απλήρωτους και απολυμένους. Αυτές τις λίγες ημέρες τουλάχιστον σε εμάς έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα.

Σταυρούλα Ψυχογιοπούλου, Συμβασιούχος Υπουργείου Πολιτισμού

ΣΤΟ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Εγώ είμαι ένας από αυτούς που είμαστε 18 μήνες απλήρωτοι. Ανήκουμε στην εταιρεία του Τροχαίου Υλικού την οποία την απέσχισε με μία μεθοδευμένη κίνηση η γερμανική εργοδοσία βοηθούμενη από το επίσημο σωματείο. Μάλιστα σήμερα ετοιμάσαμε μία ανοιχτή επιστολή προς τον Πειραϊκό λαό για να καταγγείλουμε το Μίχα και το Μαρκάτο Νομάρχη και αναπληρωτή Νομάρχη Πειραιά, για να πούμε αλήθειες στον κόσμο του Πειραιά με φωτογραφίες και υλικό, για να περάσει το μήνυμα ότι πρέπει να τους τιμωρήσουμε έστω με αυτό τον τρόπο, με την αρνητική ψήφο.

Κολλάει

Έχουμε κάνει ένα τεράστιο αγώνα και έχουμε δικαιωθεί πανηγυρικά στα δικαστήρια. Μάλιστα πριν ένα μήνα εξέδωσε το πλημμελειοδικείο εισαγγελική εντολή για καταβολή των μισθών μας από την Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ. Πέρα από το Τροχαίο Υλικό που το κλείσανε μέσα από πτώχευση, όλοι θα έχετε παρατηρήσει ότι όλο πάνε να υπογράψουνε την πώληση του Ναυπηγείου και όλο κολλάει. Η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί θέλουν να τα πάρουν όλα με τον τσαμπουκά τους. Πρώτα πρώτα έχουν φορολογικές παραβάσεις. Φτάσανε να χρεώνουνε τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά δεκάδες εκατομμύρια έξοδα στη Βολιβία που δεν έχει καν θάλασσα. Επιπλέον υπάρχει μη πληρωμή προς το ΙΚΑ από 1/10/2006.

H Abu Dabhi Mar αξιολογήθηκε από την κυβέρνηση πριν από ένα χρόνο ως κατάλληλος αγοραστής, αλλά τελικά φαίνεται αγοραστής μία εταιρεία μάλλον Off Shore η Prin Invest, μία εταιρεία άγνωστη. Το μεγάλο θέμα που θέλει να πετύχει η γερμανική εργοδοσία και οι άραβες είναι να νομιμοποιήσουν στην κατοχή τους 232.000 στρέμματα μπαζωμένης θάλασσας τα οποία στη συνέχεια θέλουν να τα πουλήσουν από ό,τι φαίνεται στην Cosco. Αυτές είναι οι πραγματικές αλήθειες που δεν υπογράφουν ακόμα.

Εμείς παλεύουμε για εθνικοποιημένο ναυπηγείο το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για μία ναυπηγική εθνικοποιημένη βιομηχανία μέσα από εργατικό έλεγχο. Δεν εννοούμε να ασκήσουμε διοίκηση, αλλά να μπορούμε να ελέγχουμε τη διοίκηση διότι γνωρίζουμε από το παρελθόν όταν ήταν δημόσιο τι λαμογιές και τι σπατάλη δημόσιου χρήματος γίνονταν. Σε αυτό το πλαίσιο παλεύουμε σε ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο και είμαστε εδώ μαζί με όλους εσάς και θέλουμε τη βοήθειά σας προκειμένου να παλέψουμε όλοι μαζί τις απολύσεις.

Βασίλης Τσιμπίδης, Νέο Κίνημα Αλλαγής Ναυπηγείων Σκαραμαγκά

ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Είμαι από τους άτυχους που ζω για δεύτερη φορά στη ζωή μου τη χούντα, τη μία του Παπαδόπουλου και την άλλη του Παπανδρέου και παρά το γεγονός ότι άνηκα στο ΠΑΣΟΚ, και έχω κατέβει με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, έχω μετανιώσει στη ζωή μου για αυτό.

Εμείς στο ΜΕΤΡΟ βιώνουμε το τελευταίο πεντάμηνο τις απολύσεις των συναδέλφων, οι οποίες θεωρώ ότι είναι 100% πολιτικές διώξεις. Γιατί οι συνάδελφοι αυτοί εκπαιδευτήκανε άλλοι 6-7 μήνες και άλλοι 9-10 μήνες πήραν ως οδηγοί, σταθμάρχες, εκδότες και μετά από δύο μήνες τους έδιωξαν. Τώρα πρέπει άμεσα να πάρει κόσμο γιατί το ΜΕΤΡΟ έχει πρόβλημα από έλλειψη προσωπικού. Τα δρομολόγια από δίλεπτα έχουν γίνει τετράλεπτα και σιγά σιγά θα γίνουν δεκάλεπτα. Δεν τους ενδιαφέρει αρκεί να διώξουν τον κόσμο. Επομένως εμείς ζητάμε άμεσα να επανέλθουν οι συνάδελφοι.

Δε δεχόμαστε τις περικοπές στους μισθούς γιατί τα φάγαμε μαζί. Το ΜΕΤΡΟ έχει 700.000 επιβάτες την ημέρα, είναι δυνατόν να μας λένε ότι είναι προβληματικό; Είναι ξεκάθαρο ότι μετά τον ΟΣΕ είναι η σειρά μας. Το ΜΕΤΡΟ είναι το στολίδι που πάνε να το βγάλουν προβληματικό για να το πουλήσουν κοψοχρονιά.

Εμείς από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι περικοπές βγήκαμε στα κάγκελα. Κάναμε δύο 24ωρες απανωτές, κακώς όμως το 70% των συνδικαλιστών του σωματείου μας ήταν με την εργοδοσία και σπάγανε την απεργία. Προκαλώ από αυτό το βήμα όσους συνδικαλιστές δεν αντιδρούν στην τρόικα και στο μνημόνιο να παραιτηθούν. Αυτό που κάνουν είναι ανήθικο. Ευχαριστώ της ΕΠΑΣΣ γιατί ήταν συνέχεια μαζί μας στον αγώνα, παρά το γεγονός ότι ζητήσαμε βοήθεια από όλους, οι μόνοι που ήταν στο πλευρό μας ήταν η Εργατική Αλληλεγγύη.

Αντώνης Σταματόπουλος, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων ΜΕΤΡΟ

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

2η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση 24 ΟΚΤΩΒΡΗ 11πμ θέατρο ΔΙΑΝΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΗ 11πμ

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΝΑ (Ιπποκράτους 7)
2η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση

Μαζί μας θα είναι για να μας μεταφέρουν την εμπειρία απο τους δικούς τους αγώνες οι:
  • Camille Jouve, συνδικαλίστρια απο τη Γαλλία που θα μας δώσει την εικόνα απο τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Γαλλία
  • και ο Miguel Sanz Alcentana απο την Ενωση Εργατών Ανδαλουσίας (Ισπανία)
Οι αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος και οι εμπειρίες από τη σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι μεγάλες πανεργατικές, έχουν δείξει ότι σε κάθε χώρο δουλειάς, είτε είναι μικρός είτε μεγάλος, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα κομμάτι εργαζόμενων το οποίο είναι αποφασισμένο να δώσει τις μάχες.
Παντού ξεπηδάνε άνθρωποι, ομάδες, συλλογικότητες που κοντράρουν τις επιλογές της κυβέρνησης και των αφεντικών. Η Συνάντηση στις 24 του Οκτώβρη προσπαθούμε να είναι το σημείο όπου όλα αυτά τα δίκτυα που φτιάχνονται από τα κάτω, αλλά και μεμονωμένοι αγωνιστές που βρίσκονται στους χώρους θα συναντηθούν, θα συζητήσουν για την προοπτική που βάζουμε, για να συντονίσουν τις δράσεις τους και να μπορέσουν οι αγώνες να είναι πιο αποτελεσματικοί το επόμενο διάστημα.

Η Συνάντηση που οργανώνουμε έχει τη στήριξη πολλών τέτοιων δικτύων όπως είναι οι Financial Crimes στα ΜΜΕ, το Νυστέρι στα νοσοκομεία, η Σκουπιδιάρα στους Δήμους, οι Εργαζόμενοι σε Κίνηση στις συγκοινωνίες.

Από πολλούς χώρους έρχεται το ερώτημα πώς μπορεί να προχωρήσει το εργατικό κίνημα όταν έχει συνδικαλιστικές ηγεσίες σαν τον Παναγόπουλο που δεν θέλει να βγει απεργία. Αυτό θα γίνει μόνο αν είναι οργανωμένο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα στους χώρους δουλειάς και από τα κάτω για να επιβάλει την κλιμάκωση των απεργιών, και συντονίζεται για να οργανώνει την αλληλεγγύη και την στήριξη σε όσους παλέυουν.

Σας περιμένουμε όλους
Για την Επιτροπή Αλληλεγγύης
Τασος Αναστασιάδης 6946981042

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση

Τι στόχο έχει η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση;

Οι αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος και οι εμπειρίες από τη σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι μεγάλες πανεργατικές, έχουν δείξει ότι σε κάθε χώρο δουλειάς, είτε είναι μικρός είτε μεγάλος, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα κομμάτι εργαζόμενων το οποίο είναι αποφασισμένο να δώσει τις μάχες.

Παντού ξεπηδάνε άνθρωποι, ομάδες, συλλογικότητες που κοντράρουν τις επιλογές της κυβέρνησης και των αφεντικών. Η Συνάντηση στις 24 του Οκτώβρη προσπαθούμε να είναι το σημείο όπου όλα αυτά τα δίκτυα που φτιάχνονται από τα κάτω, αλλά και μεμονωμένοι αγωνιστές που βρίσκονται στους χώρους θα συναντηθούν, θα συζητήσουν για την προοπτική που βάζουμε, για να συντονίσουν τις δράσεις τους και να μπορέσουν οι αγώνες να είναι πιο αποτελεσματικοί το επόμενο διάστημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Συνάντηση που οργανώνουμε έχει τη στήριξη πολλών τέτοιων δικτύων όπως είναι οι Financial Crimes στα ΜΜΕ, το Νυστέρι στα νοσοκομεία, η Σκουπιδιάρα στους Δήμους, οι Εργαζόμενοι σε Κίνηση στις συγκοινωνίες.

Από πολλούς χώρους έρχεται το ερώτημα πώς μπορεί να προχωρήσει το εργατικό κίνημα όταν έχει συνδικαλιστικές ηγεσίες σαν τον Παναγόπουλο που δεν θέλει να βγει απεργία. Αυτό θα γίνει μόνο αν είναι οργανωμένο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα στους χώρους δουλειάς και από τα κάτω για να επιβάλει την κλιμάκωση των απεργιών.


Ποια μέτωπα άνοιξαν το προηγούμενο διάστημα, πώς συμμετείχε η Επιτροπή Αλληλεγγύης;

Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη συγκρότηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και ήταν ένας από τους πλουσιότερους χρόνους που είχε το εργατικό κίνημα στην ιστορία του. Οι επιθέσεις από τη μεριά της άρχουσας τάξης άγγιξαν όλο το φάσμα. Είτε μιλάμε για μισθούς, είτε για απολύσεις, την προηγούμενη χρονιά είχαμε τεράστιες μάχες. Δεν είναι μόνο οι πανεργατικές που όλοι πάνω κάτω συμμετείχαμε με αποκορύφωμα την 5η του Μάη, αλλά και οι επιμέρους μάχες μέσα σε χώρους δουλειάς.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης προσπάθησε να ενισχύσει τις μάχες αυτές. Ξέραμε από την αρχή ότι οι διάφοροι επιμέρους χώροι θα χρειαστούν αλληλεγγύη. Το είδαμε τις πρώτες μέρες του ΠΑΣΟΚ με την καμπάνια για τους λιμενεργάτες που η κυβέρνηση ήθελε να τους απομονώσει. Η Επιτροπή έβγαλε αφίσα και προκήρυξη, γίνανε δύο διαδηλώσεις στον Πειραιά με την βοήθεια και της Επιτροπής, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις στους εργατικούς χώρους, βγήκαν ψηφίσματα και μαζεύτηκαν υπογραφές. Αντίστοιχα όταν βγήκαν τα stage έγινε το ίδιο. Ήταν δύσκολη προσπάθεια, έγιναν εξορμήσεις με ειδικό τετρασέλιδο σε δεκάδες εργατικούς χώρους για να ανοίξει η συζήτηση γιατί έπρεπε να στηρίξουμε τους εργαζόμενους στα stage. Τότε διάφοροι λέγανε ότι τα stage ήταν ρουσφέτια, τώρα φαίνεται πόσο δίκιο είχαμε όταν επιμέναμε ότι οι απολύσεις των stage ήταν μόνο η αρχή μιας γενικής επίθεσης σε όλους τους εργαζόμενους.

Στη συνέχεια ήταν η καμπάνια για την ΕΛΙΤ. Κάναμε προσπάθεια να στηρίξουμε την κατάληψη που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι, βγάλαμε αφίσα και προκήρυξη, κάναμε εκδηλώσεις συμπαράστασης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές. Αντίστοιχη ήταν η καμπάνια για τα Άλεξ Πακ. Η συμπαράσταση που οργανώνουμε τώρα ενάντια στις απολύσεις στον ΔΟΛ και τα άλλα ΜΜΕ δεν έπεσε από τον ουρανό, είναι συνέχεια μιας προσπάθειας μακρόχρονης.

Το καλοκαίρι όταν πρωτοάνοιξε η συζήτηση για το ξεπούλημα των δημόσιων συγκοινωνιών βρεθήκαμε διπλά στους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ ενάντια στις απολύσεις και του ΟΣΕ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση μια μάχη που τώρα κλιμακώνεται. Είναι ολοφάνερη η ανάγκη για συντονισμό από τα κάτω και για άπλωμα του αγώνα και στις άλλες ΔΕΚΟ. Αυτή την ανάγκη προσπαθούμε να καλύψουμε.

Αυτές ήταν κάποιες από τις μάχες που δώσαμε. Κεντρική προσπάθεια σε όλη αυτή την περίοδο ήταν να βοηθήσουμε όλους αυτούς τους αγώνες των εργαζόμενων να βγουν προς τα έξω. Να έρθουν σε επαφή με άλλους εργαζόμενους, να καταλάβουν ότι ο κόσμος τους στηρίζει με προοπτική να έχουμε νίκες. Η κυβέρνηση προσπαθεί να κατακερματίσει τις εργατικές αντιστάσεις και έχει πλάτες από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Εμείς παλεύουμε για να μη μείνει κανένας αγώνας μόνος του.



Πως κινείται η Επιτροπή, με ποια κεντρικά αιτήματα;


Οι καμπάνιες που οργανώνουμε δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους χωρίς προφανώς να υποτιμούμε την σημασία της. Όλη αυτή η προσπάθεια έχει να κάνει με την συνολική αντίληψη που έχει η Επιτροπή, με ένα γενικότερο πρόγραμμα εργατικής διεξόδου από την κρίση. Λέμε ότι ο μόνος τρόπος για να υπερασπίσουμε τις δουλειές μας και τους μισθούς μας είναι να επιβάλλουμε τη διαγραφή του χρέους. Βάζουμε αυτό το αίτημα μέσα στα σωματεία. Δεν είναι τυχαίο ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης οργάνωσε μέσα στο καλοκαίρι εκδηλώσεις με αυτό το θέμα σε δεκάδες χώρους από το Σκαραμαγκά μέχρι την ΕΡΤ και διάφορους Δήμους.

Μαζί με αυτό πάει και η κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο. Για αυτό βρεθήκαμε στο πλευρό των εργαζόμενων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του Σάλλα να το ξεπουλήσουν. Απαιτούμε να υπάρξει απαγόρευση των απολύσεων. Όταν όλοι λένε ότι η ανεργία θα φτάσει το ένα εκατομμύριο και τα επίσημα στοιχεία δίνουν ότι η ανεργία είναι 13% με 14% με την πραγματική ανεργία να τρέχει πάνω από το 20% τότε πρέπει να μπει ως κεντρικό αίτημα να απαγορευτούν οι απολύσεις με νόμο. Τώρα που οι εργαζόμενοι στο ΔΟΛ δίνουν τη μάχη ενάντια στις απολύσεις, τώρα που οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες και πιο συγκεκριμένα στον ΟΣΕ παλεύουν να μην περάσουν οι χιλιάδες απολύσεις, όπως και αν τις βαφτίζουν. Με ένα τέτοιο πλαίσιο αιτημάτων, με ένα τέτοιο εργατικό πρόγραμμα, μπορεί το εργατικό κίνημα να είναι πιο δυνατό πιο εξοπλισμένο απέναντι στις επιθέσεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.


Συνδικαλιστής από την Ανδαλουσία

Στις 29 Σεπτέμβρη, ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης ενάντια στη λιτότητα και τις επιθέσεις των κυβερνήσεων, η Ισπανία γνώρισε τη μεγαλύτερη Γενική Απεργία εδώ και οχτώ χρόνια. Στις 24 Οκτώβρη θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε για την οργάνωση της απεργίας και για τη συνέχεια που βάζει το εργατικό κίνημα στην Ισπανία από τον Miguel Sanz Alcentana, συνδικαλιστή από την Ένωση Εργατών Ανδαλουσίας, ο οποίος θα βρεθεί στην Αθήνα για να συμμετέχει στην εκδήλωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης.


Δηλώσεις υποστήριξης της ΕΠΑΣΣ

Στο ΜΕΤΡΟ εδώ και μήνες δίνουμε αγώνες. Για τους απολυμένους συναδέλφους μας. Που μας περικόψανε τον μισθό χωρίς να είμαστε ΔΕΚΟ. Για την συλλογική σύμβαση, γιατί είμαστε χωρίς οργανόγραμμα και χωρίς μισθολόγιο. Και ξέρουμε πως στο βάθος είναι το ξεπούλημα του ΜΕΤΡΟ στους ιδιώτες, όπως θέλουν να κάνουν τώρα με τον ΟΣΕ.

Το 90% του κόσμου στο ΜΕΤΡΟ παλεύει. Κάναμε μέσα στο καλοκαίρι τρεις μέρες απεργία και τα δικαστήρια την βγάλανε παράνομη. Η διοίκηση εκβίαζε ότι όποιος απεργήσει θα απολυθεί, όμως ο κόσμος έχει βγει στα κάγκελα με αυτά που κάνουμε.

Το κακό είναι ότι οι μισοί σχεδόν από τους εκλεγμένους συνδικαλιστές σαμπόταραν αυτούς τους αγώνες. Πιστεύω ότι συνδικαλιστές που σήμερα στηρίζουν το μνημόνιο πρέπει να παραιτηθούν. Μόνο κακό μπορούν να κάνουν και τίποτε καλό.

Οι ίδιοι συνδικαλιστές προσπάθησαν να ρίξουν το προεδρείο με πραξικόπημα αλλά δεν τους πέρασε γιατί μαζεύτηκαν εκατοντάδες εργαζόμενοι στο ΔΣ.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης από την πρώτη μέρα στήριξε τους αγώνες μας και ήταν στο πλευρό μας. Στις 24 του Οκτώβρη στο Θέατρο Διάνα, θα είμαι όχι μόνο εγώ αλλά και δεκάδες εργαζόμενοι από το ΜΕΤΡΟ για να γνωρίσουμε και να συζητήσουμε με άλλους εργαζόμενους από άλλους κλάδους που και αυτοί δίνουν τους δικούς τους αγώνες.

Γιατί όπως έλεγε η μητέρα μου «η γκαμήλα αν δεν γονατίσει, δεν μπορείς να την φορτώσεις». Και εμείς δεν γονατίζουμε.

Αντώνης Σταματόπουλος, Πρόεδρος Εργαζομένων ΜΕΤΡΟ



Οι επιθέσεις της κυβέρνησης και το Μνημόνιο έχουν ανοίξει όλα τα εργασιακά θέματα (μισθοί, συντάξεις κτλ), αλλά βάζουν να κάνουν τεράστιες αλλαγές και στο σχολείο. Στόχος τους είναι η ιδιωτικοποίηση, όπως πάει να γίνει ήδη στα Αθλητικά και Μουσικά Σχολεία στα οποία δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί.

Χρειάζεται να οργανώσουμε τις μάχες από τα κάτω. Να ξεπεράσουμε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Οι γραφειοκράτες είτε δεν βγάζουν απεργίες είτε όταν βγαίνουν δεν κάνουν τίποτα για να τις οργανώσουν για να έχουν να λένε μετά ότι ο κόσμος δεν συμμετέχει, δεν «τραβάνε» οι απεργίες.

Η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση είναι ευκαιρία να συναντηθούν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι για να συζητήσουμε την οργάνωση των αγώνων. Σίγουρα είναι σωστό ότι πρέπει να πιέσουμε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να καλέσουν Πανεργατική Απεργία.

Μαργαρίτα Παπαμηνά, 2ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Κυδωνίας Χανίων



Η απόλυση μου από τα Άλεξ Πακ έγινε την πρώτη Απριλίου, Μεγάλη Πέμπτη. Ο πραγματικός λόγος ήταν η συνδικαλιστική μου δράση. Από την πρώτη στιγμή που πήγα το 2007 ενημέρωνα τους συναδέλφους, απευθύνθηκα στην Επιθεώρηση Εργασίας γιατί η εταιρία ήθελε όλοι να τα κάνουμε όλα και για το επίδομα αδείας. Επίσης, συμμετείχα στις απεργίες. Την επόμενη εργάσιμη από την απόλυση ήρθαν στο χώρο δουλειάς μου συμπαραστάτες από το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων, από το ΠΑΜΕ και από την Επιτροπή Αλληλεγγύης. Εγώ ζήτησα να μπω και να εργαστώ κανονικά, δεν είχα υπογράψει το χαρτί της απόλυσης.

Την επόμενη εβδομάδα η Επιτροπή Αλληλεγγύης οργάνωσε πικετοφορίες έξω από το κεντρικό κατάστημα στη Μαραθώνος και στα καταστήματα του Ταύρου και του Περιστερίου. Μαζεύτηκαν υπογραφές στήριξης, ενώ βγήκαν και ψηφίσματα συμπαράστασης από σωματεία.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στήριξε και τη νομική διεκδίκηση για να πάρω πίσω τη δουλειά μου αφού η απόλυση ήταν παράνομη. Ενεργοποίησε σωματεία για να στηρίξουν και αυτά.

Η δεύτερη Πανελλαδική Συνάντηση που διοργανώνει η Επιτροπή Αλληλεγγύης είναι μια ευκαιρία να φέρουμε σε επαφή με την οργανωμένη δράση ανθρώπους που μέχρι τώρα δεν συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Προωθώντας τη συμμετοχή σε αυτήν θα τους δώσουμε την ευκαιρία να μάθουν πως μέσα στην πορεία των μαζικών αγώνων αποκτούν οι ίδιοι την ικανότητα να αναλάβουν μεγάλο μέρος της αλλαγής λειτουργίας της κοινωνίας.

Δέσποινα Σόγκα, απολυμένη συνδικαλίστρια από τα Άλεξ Πακ



Από την 1η Πανελλαδική Συνάντηση στις 25/10/2009, πέρασε μια χρονιά χωρίς προηγούμενο με την γενικευμένη ισοπεδωτική επίθεση που οργάνωσε η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συντονισμό με ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ ενάντια σ΄ όλες τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και το κοινωνικό κράτος, με πρωτοφανή έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας.

Από την άλλη είχαμε τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με πίεση από τα κάτω, για την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας και του Μνημονίου, για να πληρώσουν την κρίση οι τράπεζες, η εργοδοσία και οι κερδοσκόποι που τη δημιούργησαν κι όχι οι εργαζόμενοι, με αποκορύφωμα την πρωτοφανή πανεργατική-συλλαλητήριο στις 5 Μάη που συγκλόνισε παγκόσμια, σε παγκόσμια πρωτοπορία ενάντια στη γενικευμένη επίθεση του Κεφαλαίου στην εργατική τάξη με αφορμή την κρίση. Η αναγκαιότητα της Επιτροπής επιβεβαιώθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο από τα ίδια τα γεγονότα.

Όλοι μαζί στην Πανελλαδική Συνάντηση στις 24/10, να ανταλλάξουμε και να συζητήσουμε τις εμπειρίες μας από τις μάχες που δώσαμε και συνεχίζουμε, να καταθέσουμε τις προτάσεις μας και να αποφασίσουμε όπου συμφωνούμε, να χτίσουμε με την Επιτροπή τον συντονισμό, την πληροφόρηση, τη δικτύωση και την αλληλεγγύη μας. Να ξεπεράσουμε την ανεπάρκεια κι αντιδραστικότητα της επίσημης γραφειοκρατικής συνδικαλιστικής ηγεσίας αλλά και την όποια διασπαστική κι αδιέξοδη στάση, μπροστά στην ανάγκη να χτιστούν οι αγώνες κι η ενότητα από τα κάτω, στους χώρους δουλειάς, τη μόνη χειροπιαστή και δοκιμασμένη αγωνιστική στάση.

Να ορθώσουμε τείχος συνδικαλιστικής αλληλεγγύης απέναντι στην αποθρασυμένη εργοδοσία υπερασπίζοντας τις θέσεις εργασίας, τις συλλογικές συμβάσεις και τις αμοιβές. Με αναγκαία πια στόχευση να στείλουμε και την κυβέρνηση του ΓΑΠ και τις πολιτικές της εκεί που πήγε και του Κωστάκη, μαζί με το Μνημόνιο, την τρόϊκα και τα συμφέροντα που πιστά το προωθούν και το στηρίζουν. Για να προωθήσουμε αγωνιστικά τα συμφέροντα των εργαζόμενων και τις αντίστοιχες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές λύσεις στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, αντιστρέφοντας έτσι δραματικά τις συνέπειες της κρίσης σε μια προοπτική ενός δικαιότερου και περιβαλλοντικά βιώσιμου κόσμου.

Βασίλης Συλαϊδής, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΙΝΤΡΑΚΟΜ



Η κατάληψη στην ELITE ξεκίνησε μία με δύο εβδομάδες μετά που καθυστέρησαν να μας πληρώσουν και επειδή αυτά που μας έλεγαν δεν μας κάλυπταν. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην κατάληψη για να τους πιέσουμε να μας δώσουν τα δεδουλευμένα γιατί η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη.

Η βοήθεια από την Επιτροπή Αλληλεγγύης και την Εργατική Αλληλεγγύη ήταν πολύ σημαντική. Και ηθικά γιατί καταλαβαίναμε ότι δεν ήμασταν μόνοι μας, ότι μας στήριζε ο κόσμος και πρακτικά. Βοήθησε να κρατηθεί ο αγώνας παραπάνω. Όσο περισσότεροι ήμασταν τόσο καλύτερα νιώθαμε, πιο δυνατοί να συνεχίσουμε.

Το μεγάλο λάθος που κάναμε ήταν να σταματήσουμε την κατάληψη. Αν την συνεχίζαμε θα υπήρχε μεγαλύτερη πίεση στο Υπουργείο Εργασίας και στο αφεντικό να συνεχιστεί η παραγωγή. Από τη στιγμή που σταματήσαμε, αυτοί έπαψαν να φοβούνται. Περίμεναν ότι σιγά σιγά κάποιος θα κουραζόταν, κάποιος θα έφευγε να βρει άλλη δουλειά. Έπρεπε να συνεχίζαμε.

Εγώ θα συμμετέχω στην Πανεργατική Συνάντηση που θα γίνει στις 24 του Οκτώβρη για να συζητήσουμε τη συνέχεια.

Ντάνιελ Κουρκουντέλ, πρώην εργαζόμενος στο εργοστάσιο της ELITE



Στο σταθμό που εργάζομαι κατά βάση, στην Νέα Πέραμο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, με τρομερές ελλείψεις. Δεν έχουμε καν τηλέφωνο. Με τον προϊστάμενο επικοινωνώ με το κινητό. Το 90% από τις βάρδιες μου είμαι μόνος, αναγκαστικά κάνω τη δουλειά δύο ανθρώπων παρόλο που είναι τεράστιος σταθμός. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους άλλους σταθμούς τουλάχιστον σε αυτή τη γραμμή που την ξέρω.

Προφανώς, δεν είμαι σύμφωνος με τα νέα μέτρα. Είναι στην πραγματικότητα το σχέδιο του Χατζηδάκη και ακόμα χειρότερα. Δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να ιδιωτικοποιηθεί η εταιρία για να λειτουργήσει καλύτερα. Ας βάλουν τα χρήματα και θα δουλέψει μια χαρά. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Ο κόσμος στη δουλειά, άσχετα από την παράταξη που ανήκει, βλέπει θετικά την κίνηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης να βγει να στηρίξει τους εργαζόμενους. Θα είμαστε στην Συνάντηση, να ακουστούν απόψεις, να υπάρχει αντιπαράθεση αν χρειαστεί, αλλά σίγουρα θα βγει μια κατεύθυνση, να συνεχίσουμε με αγώνες.

Τάσος Κουτσούκος, σωματείο εργαζόμενων στον Προαστιακό (ΠΟΣ)



Τέτοιες πρωτοβουλίες χρειάζονται και είναι σημαντικές για να κερδίζουν οι αγώνες. Βοηθούν να ξεσκεπάζεται η λάσπη και η συκοφαντία που ρίχνουν τα ΜΜΕ σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους που δίνουν αγώνες και απεργούν.

Αυτή τη στιγμή η ΕΥΑΘ έχει πάρει σειρά για να ιδιωτικοποιηθεί μετά τον ΟΣΕ. Εμείς θεωρούμε ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και θα απευθυνθούμε σε ολόκληρη την κοινωνία για να αποτρέψουμε την όποια προσπάθεια κάνει η κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι που δέχονται επιθέσεις στους μισθούς, στα δικαιώματα τους, που ιδιωτικοποιούνται οι χώροι τους είναι αυτοί που μπορούν να συμμετέχουν σε ένα κίνημα συμπαράστασης, για να σπάσει η απομόνωση που προσπαθούν να επιβάλλουν στους ξεχωριστούς αγώνες. Πρωτοβουλίες όπως η Επιτροπή Αλληλεγγύης βοηθούν σε αυτή την προσπάθεια.

Ζώης Πολυζωίδης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζόμενων ΕΥΑΘ



Πριν από δύο χρόνια με δυνατό αγώνα είχαμε καταφέρει να αποτρέψουμε το νομοσχέδιο του Αβραμόπουλου και να κερδίσουμε αυξήσεις και προσλήψεις για τους γιατρούς. Το νομοσχέδιο της Ξενογιαννακοπούλου και το Μνημόνιο έχουν έρθει για να πάρουν όλες αυτές τις κατακτήσεις πίσω.

Η ΟΕΝΓΕ οργάνωσε μια πενθήμερη απεργία αρχές καλοκαιριού ενάντια στο νομοσχέδιο στην οποία συμμετείχαμε πανελλαδικά από όλες τις ενώσεις. Επίσης, οργανώσαμε επισχέσεις εργασίας που ήταν πετυχημένες αφού κατορθώσαμε να πληρωθούμε τα δεδουλευμένα παρόλο που η κυβέρνηση έλεγε ότι θα μας κόψει τα χρήματα των εφημεριών.

Δεν φτάνει αυτό όμως, χρειάζεται να συνεχίσουμε. Η απεργία στις 29 του Σεπτέμβρη ήταν καλή, αλλά χρειάζεται απεργιακή κλιμάκωση. Η Πανεργατική Πανελλαδική Συνάντηση θα βοηθήσει σε αυτό. Χρειάζεται κινητοποίηση σε όλους τους χώρους από τα κάτω. Από τη Θεσσαλονίκη ετοιμαζόμαστε να συμμετέχουμε αρκετά άτομα.

Άρης Ζαφείρης, νοσοκομειακός γιατρός Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης



Στην Πυρκάλ καθυστερούν να πληρώσουν, έχουμε ανασφάλεια. Σε όλο τον Οργανισμό υπάρχει η ίδια κατάσταση. Σχεδιάζουν να προχωρήσουν σε χωροταξική αναδιάρθρωση στα ΕΑΣ, να κάνουν τα 6 εργοστάσια ένα. Αυτό θα σημαίνει συρρίκνωση και προφανώς απολύσεις. Αυτά που λένε για μετατάξεις δεν ισχύουν. Βλέπουμε τι γίνεται στην Ολυμπιακή. Ακόμα οι απολυμένοι δεν έχουν πιάσει δουλειά. Επίσης, δεν θα πληρώνονται σε λίγο καιρό. Ακόμα και αν πάρεις μετάταξη δεν θα έχεις τα ίδια δικαιώματα με πριν. Τώρα, για παράδειγμα, έχουμε βαρέα και ανθυγιεινά και ένα συγκεκριμένο μισθό. Αν αλλάξεις δουλειά δεν θα υπάρχουν αυτά.

Η βάση θέλει να κάνει πράγματα, αλλά δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμα τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσανε οι επιθέσεις, εμείς θέλαμε να βγούμε στο δρόμο. Το κάναμε στη συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Άμυνας.

Η Πανεργατική Συνάντηση θα δώσει την ευκαιρία να συζητήσουμε με κόσμο από πολλούς χώρους, να βγάλουμε συμπεράσματα και να τα εφαρμόσουμε. Αυτό είναι που μετράει, τι κάνεις. Εγώ έχω ήδη μιλήσει σε δύο τρεις συναδέλφους από το εργοστάσιο για να έρθουνε.

Κατά τη γνώμη μου, θέλουμε μια νέα πανεργατική 24ωρη απεργία και μετά να έχουμε απεργιακή κλιμάκωση. Δεν δεχόμαστε τα επιχειρήματα που λένε οι ηγεσίες σαν τον Παναγόπουλο ότι δεν συμμετέχει ο κόσμος στις απεργίες. Αυτά τα λένε αυτοί για να μην βγουν κινητοποιήσεις, για να περάσουν τα μέτρα τους.

Γιώργος Πατρώνας, ΠΥΡΚΑΛ Υμηττού

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΝΑ 11πμ την ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Οκτώβρη.

Επικοινωνείστε μαζί μας

6946981042, 6972724130, www.epitropiallileggiyis.blogspot.com, epitropiallileggiyis@gmail.com