Χιλιάδες εργαζόμενοι σε stage αλλά και πολλά κομμάτια συμβασιούχων είναι στους δρόμους. Η απόφαση της διυπουργικής σύσκεψης υπό τον Πάγκαλο την Παρασκευή 23/10, να απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα stage και να μην μονιμοποιηθεί κανείς, είναι επίθεση στο δικαίωμα στην εργασία για χιλιάδες εργαζόμενους που με μια κίνηση θα βρεθούν στο Καιάδα της ανεργίας. Ο έλεγχος των ελλειμμάτων του δημοσίου από την κυβέρνηση, δεν ξεκίνησε από τα golden boys των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ούτε από τα τεράστια κέρδη των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, ούτε από την εισφοροδιαφυγή, ούτε από τις υπέρογκες δαπάνες των εξοπλισμών, αλλά από τους εργαζόμενους σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, στα stage.
Την ίδια στιγμή ο νέος νόμος για τις προσλήψεις που ετοιμάζεται να κατεβάσει η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις διακηρύξεις περί «αξιοκρατίας» για να παγώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα χιλιάδες προσλήψεις - ακόμα και αυτές που ήδη έχουν εξαγγελθεί ή βρίσκονται στην τελική ευθεία - στα πλαίσια των σκληρών περικοπών που ετοιμάζουν στο δημόσιο τομέα. Η προτεραιότητα για την κυβέρνηση είναι «η τιθάσευση των ελλειμμάτων» και όχι η υλοποίηση των προσδοκιών χιλιάδων εργαζόμενων ότι τώρα θα αλλάξουν τα πράγματα προς όφελος μας.
Ο ίδιος ο νέος νόμος για τις προσλήψεις δεν θα βάλει, όπως ισχυρίζονται, τέλος «στις προσλήψεις ημετέρων», θα βάλει τέρμα στις προσλήψεις γενικά, αφήνοντας το δημόσιο τομέα να τα βγάζει πέρα όπου μπορεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Και την ίδια στιγμή θα δίνει το πράσινο φως στους ιδιώτες να γεμίζουν το κενό παίρνοντας στα χέρια τους κομμάτια δουλειάς του δημοσίου και κερδοσκοπώντας στις πλάτες των εργαζομένων. Το σφίξιμο των δαπανών που αναμένεται ενόψει του νέου προϋπολογισμού «για να περιοριστεί το έλλειμμα» συνηγορεί στην άποψη ότι το καθεστώς των stage και των συμβασιούχων, δεν πρόκειται να διαδεχθεί καθεστώς μαζικών προσλήψεων που θα στελεχώσουν τις δημόσιες υπηρεσίες που ρημάζουν όλα αυτά τα χρόνια.
Τα stage, που ξεκίνησαν με χρηματοδότηση από την ΕΕ και στη συνέχεια από κονδύλια του ελληνικού κράτους, δεν δημιουργήθηκαν και ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν για «μαθησιακούς λόγους» εκπαίδευσης των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι στα stage δεν είναι μαθητευόμενοι, αλλά κανονικά εργαζόμενοι που κάλυψαν τις ίδιες ανάγκες (στην πραγματικότητα τα τεράστια κενά στο δημόσιο που δημιουργήθηκαν από το πάγωμα των προσλήψεων των κυβερνήσεων Σημίτη-Καραμανλή) με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ήταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις Σημίτη που εφάρμοσαν το δόγμα ότι για κάθε τρεις εργαζόμενους που βγαίνουν στη σύνταξη στο δημόσιο προσλαμβάνεται μόνο ένας. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής για πάνω από δέκα χρόνια σήμανε ότι μια σειρά δημόσιες υπηρεσίες δεν μπορούσαν να δουλέψουν, βρίσκονται κυριολεκτικά στο χείλος του κλεισίματος. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ Βασίλη Κόκκαλη ότι «το ΙΚΑ έχει ήδη πρόβλημα υποστελέχωσης γι΄ αυτό δεν μπορούν να βγουν εγκαίρως οι συντάξεις και τα ένσημα», εξηγώντας παράλληλα πως σήμερα οι συμβασιούχοι κάθε είδους στο ΙΚΑ ξεπερνούν τους 1. 500, σε σύνολο 9.500 εργαζόμενων. «Στην περίπτωση που φύγουν οι εργαζόμενοι με stage από το ΙΚΑ το σύστημα εξυπηρέτησης θα αντιμετωπίσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα». Αυτά λοιπόν τα κενά καλύπτουν όλα αυτά τα χρόνια οι συμβασιούχοι και οι εργαζόμενοι με stage. Μόνο που το κάνουν με πολύ χειρότερους όρους, με μισθούς πείνας, ανασφάλιστοι, με την εργασιακή ανασφάλεια και τον εκβιασμό του προσωρινά εργαζόμενου, με την ουσιαστική απαγόρευση του να συνδικαλίζονται και να απεργούν.
Είναι επιβράβευση της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού και σε βάρος των υπόλοιπων ανέργων το να μονιμοποιηθούν οι εργαζόμενοι σε stage και οι συμβασιούχοι λένε κάποιοι. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι χιλιάδες συμβασιούχοι που βγήκαν στους δρόμους το 2004 στην πρώτη ανταρσία ενάντια στον Καραμανλή, ήταν εργαζόμενοι που διεκδικούσαν «την επιβράβευση της αναξιοκρατίας» και το να βολευτούν αυτοί σε βάρος των υπόλοιπων. Αντίθετα ήταν εργαζόμενοι που διεκδικούσαν και κέρδισαν για ένα κομμάτι τους, την μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να έχουμε άλλα κριτήρια τώρα σε αυτή τη νέα φουρνιά συμβασιούχων, σε αυτό το νέο κίνημα συμβασιούχων που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Όμως ακόμη περισσότερο, η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων κάθε τύπου δεν είναι εις βάρος των υπόλοιπων νέων που ψάχνουν για δουλειά, γιατί οι κενές θέσεις εργασίας και οι ανάγκες για προσλήψεις είναι ούτως ή άλλως πολύ περισσότερες. Mόνο στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις σε προσωπικό ξεπερνούν τις 30 χιλιάδες, όσοι δηλαδή και οι εργαζόμενοι στα stage συνολικά. Η μονιμοποίησή των εργαζόμενων σε stage θα ωφελήσει καταρχήν τους εργαζόμενους στο δημόσιο (δεν θα είναι αντιμέτωποι με την τεχνητή διάσπαση εργαζομένων «δύο ταχυτήτων»), αλλά και τους ανέργους, γιατί θα είναι ένα βήμα για το σπάσιμο του παγώματος των προσλήψεων και της ελαστικότητας, μια ευκαιρία για τα συνδικάτα να διεκδικήσουν με καλύτερους όρους μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικές προσλήψεις τώρα.
Θέλει απύθμενο θράσος να βγαίνουν δημαγωγικά οι πολιτευτάδες της ΝΔ που μια πενταετία τώρα άπλωσαν αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα παντού, που πέταξαν τις υποσχέσεις για μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων στα σκουπίδια, να καμώνονται τώρα ότι νοιάζονται για αυτούς τους εργαζόμενους. Τα ίδια ισχύουν για τους φασίστες του ΛΑΟΣ που έκαναν ότι μπορούσαν για να κρατήσουν την κυβέρνηση Καραμανλή στην θέση της. Οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζόμενων που τους γκρεμίσανε, ήταν και είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς τους υποκριτές.
Τώρα είναι η στιγμή, τα συνδικάτα, η ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, κάθε εργαζόμενος να στηρίξουν την μονιμοποίηση όλων αυτών των εργαζόμενων. Είναι απαράδεκτη η στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αντί να μπουν μπροστά στον αγώνα για να μην βγουν στην ανεργία τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι και να παλέψει όλο το εργατικό κίνημα για μαζικές προσλήψεις, να στηρίζουν την πολιτική του Πάγκαλου. Είναι απαράδεκτο τα συνδικάτα να αποδέχονται το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο και μετά να ψάχνουν να βρουν κριτήρια για το ποιοι ελάχιστοι θα μπορούν να βρουν δουλειά. Απαράδεκτο είναι επίσης το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ θεωρεί «καλά» τα stage για τον ιδιωτικό τομέα, όπου οι εργοδότες θα μπορούν να ξεζουμίζουν τους νέους εργαζόμενους με τον ίδιο τρόπο που τους ξεζούμιζε το δημόσιο. Κάθε εργαζόμενος ξέρει πολύ καλά τι θα σημάνει η απόλυση των εργαζόμενων στα stage για το χώρο του, εντατικοποίηση της εργασίας για τους υπόλοιπους, διάλυση των υπηρεσιών, χειροτέρευση των συνθηκών για όλους μας. Από την άλλη μεριά, η μονιμοποίηση των εργαζόμενων με stage και των συμβασιούχων θα δώσει ανάσα ζωής στα ασφαλιστικά ταμεία στο δημόσιο που έχουν χτυπήσει «κόκκινο» από τα δομημένα και την έλλειψη εισφορών από τόσες χιλιάδες εργαζόμενους.
Είναι ψέμα ότι οι εργαζόμενοι στα stage και η νέα γενιά συμβασιούχων είναι «γαλάζια ή πράσινα παιδιά». Είναι παιδιά μαύρου χρώματος, όπως η εργασία τους, που προσλήφθηκαν σε οργανισμούς, δήμους, νομαρχίες, υπό το καθεστώς όχι μιας, αλλά πολλών κυβερνήσεων - και πολλοί από αυτούς εργάζονται τόσα χρόνια που έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι «παιδιά». Πολλοί από αυτούς τους συνάδελφους ήταν κομμάτι της αντίστασης και των αγώνων που δώσαμε ενάντια στον Σημίτη και τον Καραμανλή για την υπεράσπιση του μισθού, για σταθερή και μόνιμη εργασία, για τα ταμεία και τις συντάξεις. Έτσι και αλλιώς κάθε φορά που ένας αριθμός συμβασιούχων κέρδιζε το δικαίωμα στην μόνιμη δουλειά, το κέρδισε με αγώνες δε χαρίστηκε από κανένα ρουσφέτι.
Η Επιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων που δημιουργήθηκε από εργαζόμενους και συνδικαλιστές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για να στηρίζει τους εργαζόμενους και τους κλάδους που δίνουν μάχες, στηρίζει τον αγώνα των εργαζόμενων στα stage και όλων των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα για όλους.
- Διεκδικούμε την μονιμοποίηση όλων των εργαζόμενων με stage και όλων των συμβασιούχων είτε με σύμβαση έργου, είτε ορισμένου χρόνου τώρα.
- Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
- Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
- Τα συνδικάτα, όλοι οι εργαζόμενοι να σταθούμε στο πλευρό τους.
- Να πληρώσουν για την κρίση και τα ελλείμματα αυτοί που τα δημιούργησαν, τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές.
